Νερο.
Και σαν αλλος Τιτανικος το σωμα βυθιζεται.
Σκεψεις και προβληματα προσπαθουν να επιπλευσουν,
Και σαν αλλος Τιτανικος το σωμα βυθιζεται.
Σκεψεις και προβληματα προσπαθουν να επιπλευσουν,
σαν τρομαγμενοι επιβατες.
Σωμα και ψυχη βυθιζονται.
Αργα.
Μα δεν υπαρχει τρομος.
Δεν ειναι αλλο ενα ναυαγιο.
Ψυχραιμα κι αργα.
Ξανα.
Οι λεξεις ειναι αδυναμες
κι επιπλεον
χανονται.
Ψυχραιμα κι αργα,
το νερο χαιδευει το σαγονι
κι ανεβαινει.
Εγω κατεβαινω.
Περναει τα ματια
Περναει τα ματια
καλυπτει τα αυτια.
Και τοτε αρχεται η απολυτη ηρεμια.
Ολα ακουγονται μακρυα.
Ησυχια.
Ολοκληρη πλεον κατω απο την επιφανεια.
Ο χτυπος της καρδιας
κι μουλιασμενες σκεψεις μονο ακουγονται.
Το νερο
τυλιγει,
αγκαλιαζει,
καθαριζει.
Σκεφτομαι πως ο χρονος περναει πιο αργα.
Σκεφτομαι πως ο χρονος περναει πιο αργα.
Αργα.
Οσο πιο αργα περναει ο χρονος
τοσο πιο γρηγορα.
σκανε τα κυματα.
Τοσο πιο γρηγορα στροβιλιζουν τα υδατινα ρευματα.
Τοσο πιο γρηγορα στροβιλιζουν τα υδατινα ρευματα.
Θα μπορουσα να ειμαι στην θαλασσα
και να κινδυνευω.
Ειμαι ομως στην μπανιερα μου
και ειμαι ασφαλης.