Εφημεριδες και μπισκοτα βουτηρου, αγριες διαθεσεις...

η συμπόνια σου για τη μοναξιά μου,την υπερένταση μου και τις ενοχλητικές διακυμάνσεις στην ταυτότητα μου, έχουν μια βάση και τις εκτιμάω/αλλά μη γελιέσαι, είμαι πιο ευτυχισμένη εδώ μαζι σου

 Και σαν προσευχη που αλλαζει στρατοπεδο, οτι τραβαει το κορμι τα φταει το κεφαλι.

μαύροι κύκλοι και χτεσινός καφές

ας χαραμίσω ακόμα ένα πρωινό δεν χαθηκε κι ο κοσμος

Το μυαλο μου στα ματια σου χαραμισα

Ξερεις, δεν μπορουσα να κανω κι αλλιως

Αγρια σκεψη, δρόμοι όπου τα πόδια δεν βαδίζουν επάνω τους /μονάχα οι σκέψεις

ελευθερώνοντας τον εγκέφαλο το σώμα κάνει αυθόρμητα επιθέσεις πάνω από κάθε πρέπει, κανόνα, όρο και νόμο
Νόμιζα ότι θα είχες μάθει πια ότι το “ρομαντικό κίνημα” είναι όρος αντιφατικός


Σε ολα πρεπει να εχετε ενα κρατημα, μια απαλοτητα. Αυτο. Σε καθε σκεψη και σε καθε θησαυρο.

θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο

Θα σου γελασω με ειρωνια, θα κοιταχτουμε με απορια, δυο φιλια, μια μουσικη, μια ερωτοτροπια...

Είσαι το άγρυπνο παιδί στην αγκαλιά μου-ξεφύλλισα τα ποιήματα για να είσαι κοντά μου.
Κανένα χέρι δε μπορεί να μας χωρέσει
ποτέ δεν είχα τίποτα και να που ο ήλιος πάλι δύει.
Μείνε κοντά μου. Αβοήθητος.
Αυτά που έψαχνα ποτέ δε τα βρήκα/εσύ είσαι το πιο όμορφο απάνω στη Γη.
όταν νιώθω αγάπη, καταλαβαίνω τη ζωή
τότε τα όνειρα σαν πουλιά πετάνε,χάνονται, έρχονται, συχνά μιλάνε-ψάχνουν για σπίτια στις καρδιές των ανθρώπων.Κι όταν δεν βρίσκουν αλλάζουνε τόπο.

Μες την αγρύπνια
θα είσαι κοντά μου
αγόρι
ή 
κορίτσι
φως ή σκοτάδι
μες την καρδια μου