6.11.11

Απο καπου

Καποθεν, απο καπου. Σε ξερω. Ναι εσενα. Στ'ορκιζομαι εχουμε ξαναγνωριστει. Στους πιο πικρους πολεμους του μυαλου μου ησουν εκει. Κρεμαστο στην πρυμνη ενος καραβιου μου. Στ'ορκιζομαι εχουμε ξανασυναντηθει. Καπου καποθεν. Θυμασαι για να μου θυμησεις?  Κανε να σταξουν σταγονες οι αναμνησεις απο τα χειλη σου. Μηπως ηταν κατω απο ενα φαρο? Μηπως τοτε που σε χρησιμοποιησα για πυξιδα? Απο καπου σε ξερω. Ασε με να θυμηθω, στ'ορκιζομαι εχουμε ξανασυναντηθει.

Θα ‘θελα τόσο πολύ να σ’ εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν΄αρχίσω, ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα: είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό κι άγριο πράγμα του κόσμου…στιγμές. Όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω που να πετάξω…κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές…τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές…σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια λόγια…



Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι απ’ αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου