σιωπη.

Το μονο πραγμα που δεν αντεχω

ειναι οι σιωπες.
Τα κενα αυτα... Το τιποτα.

Οι σιωπες ειναι το μονο πραγμα που δεν αντεχω.
Παρολαυτα, τις σιωπες τις επικαλουμαι συχνα.
Λενε πολλα.
Η σιωπη σου λεει πολλα περισσοτερα απ'οσα θα ανοιγες το στομα σου να πεις! Ισως και για αυτο να τις προτιμω...
Το να μην μιλας δεν σημαινει οτι δεν εχεις και κατι να πεις.
Μιλα λοιπον. Πες κατι. Πες μια λεξη που θα σπασει η σιωπη, αυτη την ανυποφορη σιωπη, δεν την αντεχω!
Ή μαλλον οχι.
Μην πεις τιποτα. Κοιτα με. Κοιτα με και σκεψου ολα αυτα που θα ελεγες αν μιλαγες.
Μην μιλησεις. Και μην πεις πως
δεν σε προειδοποιησα.
Πως δεν σε προετοιμασα.

Σε προειδοποιησα.
Σε προετοιμασα.
Η σιωπη ποναει πιο πολυ κι απο το χαστουκι που μολις μου εδωσες.