ισως και να μην ειχαμε καν γνωριστει.
Απιθανο, δεν ειναι?
Απιθανο δεν ειναι.
Να! Θα καθομουν εδω, με την κουρτινα κλειστη και τα ρολλα κατεβασμενα - νοημα κανενα.
Θα εσκιζα χαρτια το ενα μετα το αλλο.
Δεν θα εβρισκα τιποτα να γραψω.
Τωρα δεν θυμαμαι καν πως με λενε.
Εδαφος. Ψηλα.
κι ο ουρανος κατω.
αναποδα γυρισανε τα πραγματα?
μα ποτε εγινε αυτο κι εγω που ημουνα?
κατι πηγε λαθος...
Καποιες φορες αναμεσα σε θορυβο και φωτα δεν ζεις, απλα υπαρχεις.
Μην ρωτας το πως και το γιατι, δεν το ξερεις κι ουτε θα το μαθεις. Καποιες φορες θα νιωσεις αχρηστος, χλωμος, μονος, αδειος, σκιερος, θυμωμενος, αρρωστος.
Ξεχνα το, οι λεξεις ειναι πολλες, ειναι βαριες, κι επιπλεον χανονται...
Σκοπο σου κανε να φτιαξεις κατι που θα ζησει περισσοτερο απο σενα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου