Breathe.

Η γεννηση του ηταν ο θανατος του. Ξανα. Οι λεξεις ειναι αδυναμες. Και, επιπλεον, χανονται. Η γεννηση του ηταν ο θανατος του.

Παγωσε το χαμογελο απο τοτε. Μεχρι τη στιγμη που το βλεφαρο θα εκλεινε. Παγωμενο το χαμογελο. Απο κηδεια σε κηδεια. Μεχρι τωρα. Αυτη την νυχτα. Δυομιση δισεκατομμυρια δευτερολεπτα. Ξανα. Δυομιση δισεκατομμυρια δευτερολεπτα. Δυσκολο να πιστεψεις πως ειναι τοσο λιγα. Απο κηδεια σε κηδεια. Κηδειες των...παραλιγο να πω αγαπημενων.

Τριαντα χιλιαδες νυχτες. Δυσκολο να πιστεψεις πως ειναι τοσο λιγες. Γεννημενος νεκρος της νυχτας. Στο δωματιο το σκοταδι απλωμενο. Μεχρι το αμυδρο φως της λαμπας. Το φιτιλι χαμηλωμενο. Τωρα. Αυτη τη νυχτα. Στο σουρουπο. Καθε σουρουπο. Αμυδρο φως στο δωματιο. Αγνωστο απο που. Απο το παραθυρο, τιποτα. Οχι. Μοιαζει τιποτα. Τιποτα δεν ειναι τιποτα. Ψαχνει για το παραθυρο και κοιταζει εξω. Χαθηκαν. Με τα χρονια. Χρονια της νυχτας. Στεκεται εκει λοιπον, να πεθαινει. Ουτε περισσοτερο, ουτε λιγοτερο. Οχι, υπαρχει λιγοτερο. Λιγοστευει πλησιαζοντας να πεθανει. Ολο και λιγοστευει. Οπως το φως στο σουρουπο. Αυτος μονος. Χαθηκαν. Ολοι οι...παραλιγο να πω αγαπημενοι.

Οι νυχτες περνανε. Τωρα κανενας. Οχι. Κανεναν δεν μπορεις να πεις "κανενα". Μερικες νυχτες η βροχη χτυπαει ακομα στα τζαμια. Ή πεφτει κρουοντας απαλα στον κατω κοσμο. Ακομα και τωρα.

Η λαμπα καπνιζει ενω το φιτιλι ειναι χαμηλωμενο. Αυτο σημαινει οτι σηκωνεται και ντυνεται με νυχτικο και καλτσες. Οχι. Τα φορουσε ηδη. Τα φορουσε ολη νυχτα. Ολη μερα κι ολη νυχτα. Σκεκεται τελειως ακινητος κοιταζοντας μακρια. Στο απεραντο σκοταδι εξω απ'το παραθυρο. Τιποτα εκει. Τιποτα που να κινητει. Που να μπορει να το δει. Να το ακουσει. Μενει εκει σαν να μην μπορει να κινηθει ξανα. Ή σαν να μην θελει να κινηθει ξανα. Δεν εμεινε αρκετη θεληση για να κινηθει ξανα.

Τιποτα.

Αδειο σκοταδι.

Μεχρι την πρωτη λεξη και ειναι παντα η ιδια.

Νυχτα με την νυχτα η ιδια.

Γεννημενος.

Γεννηση = Ο θανατος του.

Αυτο το αδειο χαμογελο. Τριανταχιλιαδες νυχτες. Στο απεραντο σκοταδι ξανα. Το παραθυρο χαθηκε. Τα χερια χαθηκαν. Το φως χαθηκε. Χαθηκαν. Ξανα και ξανα.

Αδειο για την ωρα, εκεινο το μερος στο εδαφος. Το...παραλιγο να πω αγαπημενο. Τριαντα δευτερολεπτα. Για να προσθεσει τα δυομιση δισεκατομμυρια και κατι. Μετα σκοταδι. Απεραντο σκοταδι ξανα. Ευλογημενο σκοταδι. Οχι, οχι δεν υπαρχει κατι απεραντο.

Εκεινος; Οι λεξεις γλιστρουν απο το στομα του. Κι ετσι υπαρχει το στομα του. Περιμενει την πρωτη λεξη, παντα την ιδια. Τη μαζευει στο στομα του. Χωριζει τα χειλη και σπρωχνει με δυναμη τη γλωσσα. Γεννημενος. Σκιζει το σκοταδι. Εκεινη την πρωτη νυχτα. Σκοταδι, χαθηκαν. Ξανα και ξανα, ολα χαθηκαν. Το στομα ορθανοιχτο. Μια κραυγη. Πνιγμενη στον ουρανισκο. Το σκοταδι φευγει. Φως γκριζο. Βροχη να πεφτει. Ομπρελες που συνωστιζονται. Ορυγμα. Μαυρη παφλαζουσα λασπη. Φερετρο εξω απ'την εικονα. Ποιανου;

Σκοταδι.

Χαθηκαν.

Παμε σε αλλα. Προσπαθωντας, σε αλλα.

Στομα ορθανοιχτο. Κλεινει μαζι με τον ηχο της εκπνοης. Χειλη ενωμενα. Απαλα ακουμπουν χειλη πανω σε χειλη. Χειλη με χειλη. Μετα χωριζουν απ'την κραυγη οπως πριν. Που ειναι αυτος τωρα; Μαζευεται στο στομα του. Γενεθλιος. Χωριζει τα χειλη και σπρωχνει με δυναμη την γλωσσα αναμεσα τους. Την ακρη της γλωσσας. Απαλο αγγιγμα της γλωσσας στα χειλη. Των χειλιων στην γλωσσα. Τριαντα δευτερολεπτα. Για να χωρεσουν δυομιση δισεκατομμυρια και κατι. Σκοταδι. Χαθηκαν. Κραυγη. Εκπνεομενη με την ανασα απο τα ρουθουνια. Ξανα και ξανα. Ξανα και ξανα χαθηκαν. Μεχρι τον ταφο ποιανου; Ποιου...παραλιγο να πω αγαπημενου; Εκεινος;

Φερετρο εν κινησει. Καποιου...παραλιγο να πω καποιου αγαπημενου εν κινησει. Καποιας αγαπημενης. Σκοταδι. Χαθηκε.

Στεκεται εκει κοιταζοντας μακρια, εκεινα τα μαυρισμενα χειλη που τρεμουν τις μυστικες λεξεις. Που ασχολουνται με αλλα θεματα. Που προσπαθουν ν'ασχολουνται με αλλα θεματα. Ωσπου αρχιζει ν'αντιλαμβανεται οτι δεν υπαρχουν αλλα θεματα. Ποτε δεν υπηρχαν αλλα θεματα. Ποτε θεματα, παρα μονο θεμα. Οι νεκροι και οι αποχωρησαντες. Οι πεθαμενοι και οι απελθοντες. Απο την λεξη "απερχομαι". Τη λεξη "φευγω". Οπως φευγει τωρα το φως. Αρχιζει να φευγει. Και αυτος να γελαει. Δυνατα. Πιο δυνατα. Ξανα. ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ. Να γελαει με δακρυα στα ματια, αλλα να γελαει δυνατα. Στο δωματιο. Που αλλου;

Η λαμπα μονο. Οχι το αλλο. Το ανεξηγητο. Απ'το πουθενα. Σ'ολες τις πλευρες πουθενα. Ανειπωτα αμυδρο. Η λαμπα μονο. Μονο χαθηκε...