Απλα 2:00 τη νυχτα.

3:14 πμ

παιζουν με την νοημοσυνη μου. 

δεν γινεται αυτο, δεν μπορει να συμβαινει. 

χτυπανε το μυαλο μου, λες και δεν εχω αρκετους δαιμονες εκει μεσα να το κανουν αυτο. 

γιατι το κανουν, γιατι πατανε συνεχεια σκανδαλες, γιατι?

αλυπητα.

γιατι?

3:18 πμ

ισως εχουν δικιο. τα δακρυα δεν ποτιζουν τιποτα.

μια διαδηλωση δεν αλλαζει τα κρανη.

3:19 πμ

τρεμω.

χανω το ελεγχο.

τα πιατα μου πεφτουν απ'τα χερια πια. ακουμπανε απαλα το πατωμα με τον πιο δυνατο θορυβο που εχεις ακουσει ποτε σου. μετα, σειρα εχουν τα δακρυα. αργα και βασανιστικα, αλλα το ιδιο δυνατα.

λενε πως οι πιο τολμηροι που ισχυριζονται οτι θα αλλαξουν τον κοσμο, ειναι αυτοι που το κανουν τελικα.

3:45 πμ

θα μεινω ορθια ολη νυχτα για να αποδειξω σε σενα, ναι εσενα, εσενα, εσενα, εσενα οτι λες ψεματα.

ασε με να ξερω καλυτερα αν αξιζει να παλεψω

ποσες φορες θες να στο πω; δεν ξερεις πως ειναι να ουρλιαζεις μεσα στο ιδιο σου το μυαλο. κουραστικο, ναι, σιγουρα. αλλα πανω απ'ολα ειλικρινες.

3:46 πμ

παιζουν με την νοημοσυνη μου. δεν ειναι δυνατον, γιατι θελουν να με σκοτωσουν; γιατι θελουν να μου παρουν τα χρωματα απο το μυαλο, την αγαπη απο τα χερια; γιατι; φωναζω.

4:01 πμ

δεν ζητησα τιποτα απ'ολα αυτα. δεν ζητησα αστερια, δρομους, λεξεις, ματια, αγωνες, υποσχεσεις, φυλακες. τιποτα. ηταν ολα εδω οταν ηρθα. το μονο που ζητησα ηταν να με αφησεις να τα ζησω. να το πω. να τα μυρισω.

5:34 πμ 

ειναι ολα ματαια, αλλα ταυτοχρονα τοσο ομορφα. τοση ευτυχια. 

ποσο χαιρομαι. 

μπερδευτηκα.

σωπαινω...

Υ.Γ. Αλεξανδρε, να μας προσεχεις...