6.3.13

Για τους αγνωστους

The power of imagination makes us infinite
Εχεις σκεφτει ποσα ποιηματα εχουν παει χαμενα σ'αυτον τον κοσμο;
Ποσα τραγουδια δεν ακουστηκαν ποτε;
Ποσα βιβλια δεν εγιναν μπεστ-σελλερ;
Γιατι εκεινοι που τα σκεφτηκαν δεν αγγιξαν ποτε με μολυβι το χαρτι για να το αποτυπωσουν. Σεβαστηκαν την μοναδικοτητα της στιγμης. Το σκεφτηκαν, το μιλησαν, το ειδαν ή απλα αφησαν την ιδεα αυτη να περιπλανηθει μες το μυαλο τους μεχρι να μην την χρειαζονται πια να τους κρατησει συντροφια και την απεταξαν. Την ξεχασαν. Την αφησαν να φυγει. Χωρις νοημα. Γιατι μια σκεψη αποκτα υποσταση οταν μπει σε λογια.

Οι τοιχοι ειναι οι καλυτεροι ακροατες και οι τοιχοι εχουν ακουσει τα καλυτερα πραγματα. Πραγματα που δεν ακουσε ποτε κανεναν αλλος. Μουρμουρητα εφηβων, γρατζουνιες σε φοιτητικες κιθαρες αναμεσα σε καπνο και λογια ομορφα, ποιητικα ποτισμενα απ'το κρασι που αν γινονταν γνωστα θ'αφηναν τον κοσμο αφωνο.
Αλλα η μοιρα τους ειναι να μην τα μαθει ποτε κανεις.
Αυτη ειναι η ομορφια τους.

Και συ εισαι τυχερος αμα βρεθεις ποτε ν'ακουσεις κατι τετοιο. Λογο απλο, καθημερινο, ειλικρινη και απο τα βαθη της ψυχης. Αν τον ακουσεις μην τον διαλαλησεις.
Κρατα τον για σενα και θυμησου τον συχνα...

Οι τοιχοι θα συνεχισουν να ακουν ομορφα πραγματα, ο κοσμος δεν ξερω ποσο ακομα.

2 σχόλια:

  1. Μολις ανακαλυψα το μπλογκ σου και ο,τι γραφεις ειναι υπεροχο, διαφορετικο απο αυτα που εχουμε πηξει xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή